goní
Kotava modifier
Étymologie modifier
- Dérivé de goni (« le devoir »).
Verbe modifier
Personne | Présent | Passé | Futur |
---|---|---|---|
1re du sing. | goní | goniyí | gonití |
2e du sing. | gonil | goniyil | gonitil |
3e du sing. | gonir | goniyir | gonitir |
1re du plur. | gonit | goniyit | gonitit |
2e du plur. | gonic | goniyic | gonitic |
3e du plur. | gonid | goniyid | gonitid |
4e du plur. | goniv | goniyiv | gonitiv |
voir Conjugaison en kotava |
goní \gɔˈni\ ou \goˈni\ transitif
Notes modifier
- Goní est le verbe support de la modalité obligative. Il est alors fusionné avec le verbe actif sous la forme du préfixe go-.
Prononciation modifier
- France : écouter « goní [goˈni] »
Anagrammes modifier
Références modifier
- « goní », dans Kotapedia