- (1464)[1] Du moyen breton goudoer[2], issu de la même racine que teiñ (« couvrir ») et toenn (« toit ») avec le préfixe *gw-. Apparenté au latin tug-uriu-m (« cabane, hutte, chaumière »)[3].
goudor \ˈɡuː.dor\
- Abrité.
- Edont, Jañ-Mari ar Flocʼh hag eñ, o klask ul lecʼh bennak goudor a-walcʼh da ober ti da reiñ golo ha kuzh d’an Aotrou Lejeune. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 2, Éditions Al Liamm, 1977, page 140)
- Ils, Jañ-Mari ar Flocʼh et lui, cherchaient un endroit assez abrité pour faire un logement afin de donner un asile et une cachette à Monsieur Lejeune.
- Tremen am eus graet ar mizioù du o vorediñ en un toullig goudor er bern kolo. — (Abeozen, Bisousig, kazh an tevenn, An Here, 1987, page 114)
- J’ai passé les mois noirs [novembre et décembre] à sommeiller dans un petit creux abrité dans le tas de paille.
- Ur gwele kalet hor bezo eno war an douar, da vihanañ goudorocʼh e vezo eno eget amañ. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 2, Éditions Al Liamm, 1977, page 97)
- Nous aurons là un lit en dur, au moins ce sera là plus abrité qu’ici.
goudor \ˈɡuː.dor\ masculin
- Abri.
- Degouezhet e oant en ur gornblegenn eus ar ganol ; a-dreñv dezho e verzent ar cʼhro du-se, an dud o tripal en amcʼhouloù evel skeudoù dilavar ; an dour krizet gant un aezenn skañv a zasskede betek ar pont hag ar cʼhoad sapr a astenne e cʼhoudor d’o degemer. — (Youenn Olier, An deiz-ha-bloaz, Éditions Al Liamm, 1975, page 137)
- Ils étaient arrivés à un tournant du canal ; derrière eux ils apercevaient là-bas sur la grève, les gens gambader dans l’obscurité comme des ombres muettes ; l’eau ridée par un souffle léger reflétait jusqu’au pont et le bois de sapins étendait son abri pour les accueillir.