Breton modifier

Étymologie modifier

Du moyen breton goarnison[1].

Nom commun modifier

Mutation Singulier Pluriel
Non muté gwarnizon gwarnizonoù
Adoucissante warnizon warnizonoù
Durcissante kwarnizon kwarnizonoù

gwarnizon \ɡwar.ˈniː.zɔ̃n\ masculin ou féminin (l’usage hésite)

  1. (Militaire) Garnison.
    • Strolladou Brezoned all a rae gwarnizon e Galia, en Italia hag e rannou all eus ar bed roman. — (Meven Mordiern, Notennou diwar-benn ar Gelted koz, o istor hag o sevenadur, Skridoù Breizh, 1944, page 73)
      D’autres troupes de Bretons faisaient garnison en Gaule, en Italie et dans d’autres parties du monde romain.
    • Renket e oa an arme dirak ur gêr vras. An azvan hepken a raemp da vezañ prest da dagañ, rak gwarnizon an Durked a oa re greñv, hervez hor boa klevet gant hor spierien. — (Roparz Hemon, Troioù-kaer ar Baron Pouf, Éditions Al Liamm, 1986, page 31)
      L’armée était rangée devant une grande ville. Nous fîmes seulement semblant d’être prêts à attaquer, car la garnison des Turcs était trop forte, d’après ce que nous avions entendu de nos espions.
    • Hastañ a rae ar Saozon kargañ soudarded er gwarnizonoù-se. — (Pádraig O’Snodaigh, Republik Iwerzhon, in Al Liamm, no 120, janvier-février 1967, page 100)
      Les anglais se dépêchaient de remplir ces garnisons de soldats.
    • Charlez a cʼhallje bezañ gounezet an emgann. Ar Saozon a voe trecʼh a drugarez da warnizon Ar Rocʼh. — (La Borderie, traduit par Roparz Hemon, Istor Breizh, in Al Liamm, no 181, mars-avril 1977, page 150)
      Charles [de Blois] aurait pu avoir gagné la bataille. Les Anglais furent vainqueurs grâce à la garnison de La Roche.

Références modifier

  1. Martial MénardDevri : Le dictionnaire diachronique du breton, 2018 → consulter cet ouvrage