Allemand modifier

Forme de verbe modifier

heg \heːk\

  1. Deuxième personne du singulier de l’impératif présent de hegen.

Prononciation modifier

  • Berlin : écouter « heg [heːk] »

Breton modifier

Étymologie modifier

De moyen breton hec[1], issu du gaulois
 Référence nécessaire
.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
heg hegoù

heg \ˈheːk\ masculin

  1. Chicane, quenelle.
  2. Tourment, désagrément.

Références modifier

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Du vieux néerlandais *hegga, du proto-germanique *haggju, du indo-européen commun *kagʰyo-, *kagʰyóm.

Nom commun modifier

Nombre Singulier Pluriel
Nom heg heggen
Diminutif hegje hegjes

heg \hɛx\ féminin

  1. Haie.

Synonymes modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[2] :
  • 95,4 % des Flamands,
  • 98,1 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Prononciation manquante. (Ajouter)

Références modifier

  • « heg » dans le Woordenlijst Nederlandse Taal de la Nederlandse Taalunie
  1. Le Grand mystère de Jésus’', 1530, page 111b
  2. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]