Allemand modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe modifier

Mode ou
temps
Personne Forme
Présent 1re du sing. ich hieve
2e du sing. du hievst
3e du sing. er hievt
Prétérit 1re du sing. ich hievte
Subjonctif II 1re du sing. ich hievte
Impératif 2e du sing. hiev
hieve!
2e du plur. hievt!
Participe passé gehievt
Auxiliaire haben
voir conjugaison allemande

hieven \ˈhiːfn̩\, \ˈhiːvn̩\ (voir la conjugaison)

  1. Lever, soulever, relever.
  2. (Familier) Mettre quelqu'un dans une fonction.
    • Infantinos Vorgänger Sepp Blatter wurde 2015 aus der Fifa verbannt, als eine Strafermittlung gegen ihn eröffnet wurde. Sein Schweizer Landsmann Infantino aber, bereits auf mysteriöse Tour ins Amt gehievt, kann sich Strafermittlungen auch im Doppelpack leisten. — (Thomas Kistner, « Auf der Pirsch in Riad », dans Süddeutsche Zeitung, 6 octobre 2023 [texte intégral])
      Le prédécesseur d'Infantino, Sepp Blatter, a été banni de la Fifa en 2015 lorsqu'une enquête pénale a été ouverte contre lui. Mais son compatriote suisse Infantino, déjà mystérieusement propulsé à ce poste, peut aussi se permettre de mener des enquêtes pénales en double.

Prononciation modifier

Néerlandais modifier

Forme de verbe modifier

hieven \Prononciation ?\

  1. Première personne du pluriel du prétérit de heffen.
  2. Deuxième personne du pluriel du prétérit de heffen.
  3. Troisième personne du pluriel du prétérit de heffen.

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 24,2 % des Flamands,
  • 34,4 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]