humáis

Espagnol

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe humar
Indicatif	Présent	(yo) humáis
		(tú) humáis
		(vos) humáis
		(él/ella/usted) humáis
		(nosotros-as) humáis
		(vosotros-as) humáis
		(os) humáis
		(ellos-as/ustedes) humáis
	Imparfait	(yo) humáis
		(tú) humáis
		(vos) humáis
		(él/ella/usted) humáis
		(nosotros-as) humáis
		(vosotros-as) humáis
		(os) humáis
		(ellos-as/ustedes) humáis
	Passé simple	(yo) humáis
		(tú) humáis
		(vos) humáis
		(él/ella/usted) humáis
		(nosotros-as) humáis
		(vosotros-as) humáis
		(os) humáis
		(ellos-as/ustedes) humáis
	Futur simple	(yo) humáis
		(tú) humáis
		(vos) humáis
		(él/ella/usted) humáis
		(nosotros-as) humáis
		(vosotros-as) humáis
		(os) humáis
		(ellos-as/ustedes) humáis

humáis \uˈmais\

1. Deuxième personne du pluriel du présent de l’indicatif de humar.

Prononciation

• Madrid : \uˈmais\
• Séville : \uˈmaih\
• Mexico, Bogota : \uˈma(i)s\
• Santiago du Chili, Caracas : \uˈmaih\
• Montevideo, Buenos Aires : \uˈmais\