Kotava modifier

Étymologie modifier

Composé de ika et de rictá.

Verbe modifier

Personne Présent Passé Futur
1re du sing. ikarictá ikarictayá ikarictatá
2e du sing. ikarictal ikarictayal ikarictatal
3e du sing. ikarictar ikarictayar ikarictatar
1re du plur. ikarictat ikarictayat ikarictatat
2e du plur. ikarictac ikarictayac ikarictatac
3e du plur. ikarictad ikarictayad ikarictatad
4e du plur. ikarictav ikarictayav ikarictatav
voir Conjugaison en kotava

ikarictá \ikariʃˈta\ bitransitif

  1. Autoriser (au nom d’un autre).

Prononciation modifier

Références modifier