Voir aussi : indagò

Espagnol modifier

Forme de verbe modifier

Voir la conjugaison du verbe indagar
Indicatif Présent (yo) indago
(tú) indago
(vos) indago
(él/ella/usted) indago
(nosotros-as) indago
(vosotros-as) indago
(os) indago
(ellos-as/ustedes) indago
Imparfait (yo) indago
(tú) indago
(vos) indago
(él/ella/usted) indago
(nosotros-as) indago
(vosotros-as) indago
(os) indago
(ellos-as/ustedes) indago
Passé simple (yo) indago
(tú) indago
(vos) indago
(él/ella/usted) indago
(nosotros-as) indago
(vosotros-as) indago
(os) indago
(ellos-as/ustedes) indago
Futur simple (yo) indago
(tú) indago
(vos) indago
(él/ella/usted) indago
(nosotros-as) indago
(vosotros-as) indago
(os) indago
(ellos-as/ustedes) indago

indago \inˈda.ɣo\

  1. Première personne du singulier du présent de l’indicatif de indagar.

Prononciation modifier

Latin modifier

Étymologie modifier

Le verbe est le dénominal du nom qui, avec la variante indages, est construit comme ambago, ambages et dérivé de indu, avec le suffixe -ago[1].

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif indago indaginēs
Vocatif indago indaginēs
Accusatif indaginem indaginēs
Génitif indaginis indaginum
Datif indaginī indaginibus
Ablatif indaginĕ indaginibus

indāgo \Prononciation ?\ féminin

  1. Filet, réseau, entourage de filet.
  2. Variante de indages : recherche.

Synonymes modifier

Apparentés étymologiques modifier

Verbe modifier

indāgō, infinitif : indāgāre, parfait : indāgāvī, supin : indāgātum \inˈdaː.ɡoː\ transitif (voir la conjugaison)

  1. Tracer, suivre la piste, dépister, découvrir en faisant une enquête.
    • indagare et odorari quid cuique opus esset. — (Cic. Verr. 2, 2, 54, § 135)

Note : Par convention, les verbes latins sont désignés par la 1re personne du singulier du présent de l’indicatif.

Synonymes modifier

Dérivés modifier

Références modifier