indotatus
Latin modifier
Étymologie modifier
Adjectif modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | indotatus | indotată | indotatum | indotatī | indotatae | indotată |
Vocatif | indotate | indotată | indotatum | indotatī | indotatae | indotată |
Accusatif | indotatum | indotatăm | indotatum | indotatōs | indotatās | indotată |
Génitif | indotatī | indotatae | indotatī | indotatōrŭm | indotatārŭm | indotatōrŭm |
Datif | indotatō | indotatae | indotatō | indotatīs | indotatīs | indotatīs |
Ablatif | indotatō | indotatā | indotatō | indotatīs | indotatīs | indotatīs |
indotatus \Prononciation ?\
- Non doté.
- Pas doué.
- cujus artem cum indotatam esse et incomptam videres, verborum eam dote locupletasti et ornasti — (Cicéron, de Or. 1, 55, 234)
Synonymes modifier
Références modifier
- « indotatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage