indubitatus
Latin modifier
Étymologie modifier
Adjectif modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | indubitatus | indubitată | indubitatum | indubitatī | indubitatae | indubitată |
Vocatif | indubitate | indubitată | indubitatum | indubitatī | indubitatae | indubitată |
Accusatif | indubitatum | indubitatăm | indubitatum | indubitatōs | indubitatās | indubitată |
Génitif | indubitatī | indubitatae | indubitatī | indubitatōrŭm | indubitatārŭm | indubitatōrŭm |
Datif | indubitatō | indubitatae | indubitatō | indubitatīs | indubitatīs | indubitatīs |
Ablatif | indubitatō | indubitatā | indubitatō | indubitatīs | indubitatīs | indubitatīs |
indubitatus \Prononciation ?\
- Indubitable, dont on ne peut douter.
- indubitatum est, cela ne fait aucun doute.
Références modifier
- « indubitatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage