infirmus
Latin modifier
Étymologie modifier
Adjectif modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | infirmus | infirmă | infirmum | infirmī | infirmae | infirmă |
Vocatif | infirme | infirmă | infirmum | infirmī | infirmae | infirmă |
Accusatif | infirmum | infirmăm | infirmum | infirmōs | infirmās | infirmă |
Génitif | infirmī | infirmae | infirmī | infirmōrŭm | infirmārŭm | infirmōrŭm |
Datif | infirmō | infirmae | infirmō | infirmīs | infirmīs | infirmīs |
Ablatif | infirmō | infirmā | infirmō | infirmīs | infirmīs | infirmīs |
infirmus \Prononciation ?\ (comparatif : infirmior)
- Faible de corps, débile, sans force, infirme, malade.
infirmiores milites.
- les soldats les plus faibles.
- cum essent infirmi ad resistendum — (César. B. C. 3, 9, 3)
- comme ils n'avaient pas la force de résister.
- Faible d'esprit, pusillanime, timoré.
infirmus animus.
- cœur pusillanime.
- Faible en parlant des choses : sans valeur, sans poids.
- infirma res ad probandum — (Cicéron)
- faible argument.
- infirma res ad probandum — (Cicéron)
Variantes modifier
- (Latin post-classique) infirmis
Références modifier
- « infirmus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage