initiator
Anglais modifier
Étymologie modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
initiator \Prononciation ?\ |
initiators \Prononciation ?\ |
initiator
Prononciation modifier
- Connecticut (États-Unis) : écouter « initiator [Prononciation ?] »
Latin modifier
Étymologie modifier
- Déverbal de initio (« initier [aux mystères], instruire »), dérivé de initiatum, avec le suffixe -tor.
Nom commun modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | initiator | initiatorēs |
Vocatif | initiator | initiatorēs |
Accusatif | initiatorem | initiatorēs |
Génitif | initiatoris | initiatorum |
Datif | initiatorī | initiatoribus |
Ablatif | initiatorĕ | initiatoribus |
ĭnĭtĭātŏr \i.ni.ti.a.tor\ masculin (pour une femme, on dit : initiatrix)
- Celui qui initie.
Références modifier
- « initiator », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Néerlandais modifier
Étymologie modifier
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun modifier
initiator \Prononciation ?\ masculin
Synonymes modifier
Taux de reconnaissance modifier
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 95,8 % des Flamands,
- 90,0 % des Néerlandais.
Prononciation modifier
- (Région à préciser) : écouter « initiator [Prononciation ?] »
Références modifier
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]