Voir aussi : justícia

Français modifier

Forme de verbe modifier

Voir la conjugaison du verbe justicier
Indicatif Présent
Imparfait
Passé simple
il/elle/on justicia
Futur simple

justicia \ʒys.ti.sja\

  1. Troisième personne du singulier du passé simple de justicier.

Ancien occitan modifier

 

Étymologie modifier

Du latin justitia.

Nom commun modifier

justicia féminin

  1. Justice.

Variantes modifier

Références modifier

  • François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage

Espagnol modifier

Étymologie modifier

Du latin justitia.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
justicia
[Prononciation ?]
justicias
[Prononciation ?]

justicia féminin

  1. Justice.

Forme de verbe modifier

Voir la conjugaison du verbe justiciar
Indicatif Présent (yo) justicia
(tú) justicia
(vos) justicia
(él/ella/usted) justicia
(nosotros-as) justicia
(vosotros-as) justicia
(os) justicia
(ellos-as/ustedes) justicia
Imparfait (yo) justicia
(tú) justicia
(vos) justicia
(él/ella/usted) justicia
(nosotros-as) justicia
(vosotros-as) justicia
(os) justicia
(ellos-as/ustedes) justicia
Passé simple (yo) justicia
(tú) justicia
(vos) justicia
(él/ella/usted) justicia
(nosotros-as) justicia
(vosotros-as) justicia
(os) justicia
(ellos-as/ustedes) justicia
Futur simple (yo) justicia
(tú) justicia
(vos) justicia
(él/ella/usted) justicia
(nosotros-as) justicia
(vosotros-as) justicia
(os) justicia
(ellos-as/ustedes) justicia
Impératif Présent (tú) justicia
(vos) justicia
(usted) justicia
(nosotros-as) justicia
(vosotros-as) justicia
(os) justicia
(ustedes) justicia

justicia \xusˈti.θja\

  1. Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif de justiciar.
  2. Deuxième personne du singulier () de l’impératif de de justiciar.

Prononciation modifier