kempenn
Breton modifier
Étymologie modifier
- Du moyen breton quempen.
- Du moyen breton quempenn[1].
- À comparer avec les mots cymen en gallois, kempen en cornique (sens identique).
Adjectif modifier
Mutation | Forme |
---|---|
Non muté | kempenn |
Adoucissante | gempenn |
Nature | Forme |
---|---|
Positif | kempenn |
Comparatif | kempennocʼh |
Superlatif | kempennañ |
Exclamatif | kempennat |
kempenn \ˈkɛm.pɛn\
- Ordonné, rangé, soigné.
- (Par extension) propre.
Nom commun modifier
Mutation | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Non muté | kempenn | kempennoù |
Adoucissante | gempenn | gempennoù |
Spirante | cʼhempenn | cʼhempennoù |
kempenn \ˈkɛm.pɛn\ masculin
Verbe modifier
Mutation | Infinitif |
---|---|
Non muté | kempenn |
Adoucissante | gempenn |
Spirante | cʼhempenn |
kempenn \ˈkɛm.pɛn\ transitif direct (voir la conjugaison), base verbale kempenn- (pronominal : en em gempenn)
Dérivés modifier
Références modifier
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499