Breton modifier

Étymologie modifier

(Attesté en 1913) Composé de kent et de anv (« nom »). L’aspiration prothétique, relativement récente, de anv, parfois écrit hanv ou hano (hanu en moyen breton), explique le maintient du [t] dans le composé, comme dans hent-houarn.

Nom commun modifier

Mutation Singulier Pluriel
Non muté kentanv kentanvioù
Adoucissante gentanv gentanvioù
Spirante cʼhentanv cʼhentanvioù

kentanv \ken.ˈtãː.no\ masculin

  1. Prénom.
    • Ar Gelted, graet anezo bourcʼhizien roman, a reas diouz giz Rom o kemeret eur cʼhent-ano, eun ano (pe ano-tiegez), hag eul lez-ano. — (Meven Mordiern, traduit par Abherve, Notennou war vuhez an tiegez e-touez hon tadou ar Gelted koz, ti Lajat, 1913, page 29)
      Les Celtes, faits bourgeois romains, suivirent la coutume de Rome prenant un prénom, un nom (ou nom de famille), et un surnom.
    • Ne vez aotreet gant lezenn an 11 Germinal An XI nemet kentanvioù merket war an deiziadur. — (Notennoù, in Al Liamm, no 49, mars–avril 1955, page 78)
      Ne sont autorisés par la loi du 11 Germinal An XI que des prénoms marqués dans le calendrier.
    • Ur gridienn iskis a zudi a yeas drezañ avat : ar wech kentañ e kleve he cʼhentanv, ha plijout a rae dezhañ muiocʼh eget n’eus forzh peseurt kentanv digunvez ; e-giz notennoù heson e hekleve ar silabennoù en e spered. — (Youenn Olier, Arnev, in Al Liamm, no 70, septembre-octobre 1958, page 361)
      Un frisson étrange de plaisir le traversa : la première fois qu’il entendait son prénom [à elle], il lui plaisait plus que n’importe quel prénom insolite ; les syllabes résonnaient dans son esprit comme des notes harmonieuses.

Synonymes modifier

Dérivés modifier