Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Forme itérative de klappen, « claquer ».

Verbe modifier

klapperen \Prononciation ?\ intransitif

  1. Claquer.
    • een klapperende deur
      une porte qui claque
    • men hoorde alleen nog maar het klapperen van de vlag
      on n’entendait plus que le drapeau qui claquait au vent, on n’entendait plus que le claquement du drapeau
  2. (Technique) Cogner.

Synonymes modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 95,9 % des Flamands,
  • 99,1 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Prononciation manquante. (Ajouter)

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]