klinken
Néerlandais modifier
Étymologie modifier
Verbe 1 modifier
Présent | Prétérit | |
---|---|---|
ik | klink | klonk |
jij | klinkt | |
hij, zij, het | klinkt | |
wij | klinken | klonken |
jullie | klinken | |
zij | klinken | |
u | klinkt | klonk |
Auxiliaire | Participe présent | Participe passé |
hebben | klinkend | geklonken |
klinken \klɪn.kə(n)\ intransitif
- Sonner.
- Résonner, faire du bruit
Vocabulaire apparenté par le sens modifier
Dérivés dans d’autres langues modifier
- Français : clinquant
Verbe 2 modifier
klinken \Prononciation ?\ transitif
- (Technique) Riverter.
Apparentés étymologiques modifier
Vocabulaire apparenté par le sens modifier
Taux de reconnaissance modifier
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 100,0 % des Flamands,
- 99,6 % des Néerlandais.
Prononciation modifier
- (Région à préciser) : écouter « klinken [klɪn.kə:] »
Références modifier
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]