Espéranto modifier

Étymologie modifier

Composé de la racine korn (« corne »), du suffixe -ar- (« groupe ») et de la finale -o (substantif).

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif kornaro
\kor.ˈna.ro\
kornaroj
\kor.ˈna.roj\
Accusatif kornaron
\kor.ˈna.ron\
kornarojn
\kor.ˈna.rojn\

kornaro \kor.ˈna.ro\

  1. Bois, ramure.

Prononciation modifier

Ido modifier

Étymologie modifier

Composé de korn-, -ar- « ensemble, collectif, collection » et -o « substantif ».

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
kornaro
\Prononciation ?\
kornari
\Prononciation ?\

kornaro \kɔr.ˈna.rɔ\

  1. Ramage, bois d’un animal.