kunigita
Espéranto modifier
Étymologie modifier
- (Date à préciser) Composé de la racine kun, des suffixes -ig- (« rendre, amener à ») et -it- (« participe passif passé ») et de la finale -a (adjectif).
Adjectif modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | kunigita \ku.ni.ˈɡi.ta\ |
kunigitaj \ku.ni.ˈɡi.taj\ |
Accusatif | kunigitan \ku.ni.ˈɡi.tan\ |
kunigitajn \ku.ni.ˈɡi.tajn\ |
kunigita \ku.ni.ˈɡi.ta\
- Uni, qui est d’un seul bloc.
Mi ne farus al vi komplezon, se mi per mallerta mano volus analizi la ĝojon de tiu ĉi longe disigita kaj nun denove kunigita familio.
— (Louis-Lazare Zamenhof, La batalo de l’ vivo, 1891)
Antonymes modifier
- disigita (« séparé »)
Forme de verbe modifier
Temps | Passé | Présent | Futur |
---|---|---|---|
Indicatif | kunigis | kunigas | kunigos |
Participe actif | kuniginta(j,n) | kuniganta(j,n) | kunigonta(j,n) |
Participe passif | kunigita(j,n) | kunigata(j,n) | kunigota(j,n) |
Adverbe actif | kuniginte | kunigante | kunigonte |
Adverbe passif | kunigite | kunigate | kunigote |
Mode | Conditionnel | Volitif | Infinitif |
Présent | kunigus | kunigu | kunigi |
voir le modèle “eo-conj” |
kunigita \ku.ni.ˈɡi.ta\
Prononciation modifier
- France (Toulouse) : écouter « kunigita [Prononciation ?] »