Espéranto modifier

Étymologie modifier

(Date à préciser) Composé de la racine kun, des suffixes -ig- (« rendre, amener à ») et -it- (« participe passif passé ») et de la finale -a (adjectif).

Adjectif modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif kunigita
\ku.ni.ˈɡi.ta\
kunigitaj
\ku.ni.ˈɡi.taj\
Accusatif kunigitan
\ku.ni.ˈɡi.tan\
kunigitajn
\ku.ni.ˈɡi.tajn\

kunigita \ku.ni.ˈɡi.ta\

  1. Uni, qui est d’un seul bloc.
    • Mi ne farus al vi komplezon, se mi per mallerta mano volus analizi la ĝojon de tiu ĉi longe disigita kaj nun denove kunigita familio. — (Louis-Lazare Zamenhof, La batalo de l’ vivo, 1891)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Antonymes modifier

Forme de verbe modifier

Temps Passé Présent Futur
Indicatif kunigis kunigas kunigos
Participe actif kuniginta(j,n) kuniganta(j,n) kunigonta(j,n)
Participe passif kunigita(j,n) kunigata(j,n) kunigota(j,n)
Adverbe actif kuniginte kunigante kunigonte
Adverbe passif kunigite kunigate kunigote
Mode Conditionnel Volitif Infinitif
Présent kunigus kunigu kunigi
voir le modèle “eo-conj”

kunigita \ku.ni.ˈɡi.ta\

  1. Participe passif passé du verbe kunigi (transitif).

Prononciation modifier