Breton modifier

Étymologie modifier

(1716)[1]Dérivé de liñvañ (« inonder, noyer, submerger »), avec le suffixe -adenn.
Mentionné dans le grand dictionnaire français-breton de François Vallée (1931, page 712a) : beuzadenn, liñvadenn f..

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
liñvadenn liñvadennoù

liñvadenn \lĩˈvɑː.dɛn\ féminin

  1. Inondation, submersion.
    • Ur pennad amzer goude liñvadenn Kêr-Iz, ez eus ul lestr-samm o tremen er-maez eus Beg ar Raz. — (Goulc’han Kervella, Lara, Al Liamm, 1989, page 178)
      Un moment après la submersion de la ville d’Ys, un cargo est en train de croiser au lage de la Pointe du Raz.
    • Panevet e oan bet e Kintin, e plas va c’hure, e rankjen bezañ bet e-touesk reuzidi al liñvadenn ! — (Herve Gouedard, Liñvadenn Kastellaodren ha danevelloù all, Al Liamm, 2009, page 82)

Synonymes modifier

Dérivés modifier

Références modifier


  1. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 467a