Allemand modifier

Étymologie modifier

Apparenté à lull en anglais, lullen en néerlandais, lallo en latin, λαλέω, laléô en grec.

Verbe modifier

Mode ou
temps
Personne Forme
Présent 1re du sing. ich lulle
2e du sing. du lullst
3e du sing. er lullt
Prétérit 1re du sing. ich lullte
Subjonctif II 1re du sing. ich lullte
Impératif 2e du sing. lull
lulle!
2e du plur. lullt!
Participe passé gelullt
Auxiliaire haben
voir conjugaison allemande

lullen \ˈlʊ.lən\ (voir la conjugaison)

  1. Bercer avec un air doux, chanter une berceuse pour endormir.
    • Nach der schweren, aber überstandenen Krankheit ließ er sich leicht in den Schlaf lullen.
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
  2. Chantonner.

Prononciation modifier

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Apparenté à lull en anglais, lullen en allemand.

Verbe modifier

lullen \ˈlʏlə(n)\ (voir la conjugaison)

  1. Marmonner.
  2. Bavasser, dire des sornettes.

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 96,9 % des Flamands,
  • 99,4 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]