miaoual
Breton modifier
Étymologie modifier
Verbe modifier
Mutation | Forme |
---|---|
Non muté | miaoual |
Adoucissante | viaoual |
Mixte | viaoual |
miaoual \ˈmjɔ.wːal\ intransitif (voir la conjugaison), base verbale miaou-
- Miauler.
- Goude un eur hanter reuz ha tabacʼh, an targazh a ehanas miaoual, […]. — (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 66)
- Après une heure et demie de tapage et de vacarme, le matou s’arrêta de miauler […].
- Ur saotr du war ar riblenn-straed a decʼhas kuit en ur viaoual pa voe darbet da’m zroad stekiñ outañ. — (Roparz Hemon, Beajour ar goañv in War ribl an hent, Éditions Al Liamm, 1971, page 13)
- Une tache noire sur le trottoir s’enfuit en miaulant lorsque mon pied faillit la heurter.
- Goude un eur hanter reuz ha tabacʼh, an targazh a ehanas miaoual, […]. — (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 66)
Variantes modifier
Synonymes modifier
Dérivés modifier
Références modifier
- Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 863b