Étymologie

modifier
Dérivé de mibu (« état de fâcherie »).
Personne Présent Passé Futur
1re du sing. mibué mibueyé mibueté
2e du sing. mibuel mibueyel mibuetel
3e du sing. mibuer mibueyer mibueter
1re du plur. mibuet mibueyet mibuetet
2e du plur. mibuec mibueyec mibuetec
3e du plur. mibued mibueyed mibueted
4e du plur. mibuev mibueyev mibuetev
voir Conjugaison en kotava

mibué \mibuˈɛ\ ou \mibuˈe\ intransitif

  1. Être fâché.

Dérivés

modifier

Prononciation

modifier

Références

modifier
  • « mibué », dans Kotapedia