mimáis

Voir aussi : mimais

Espagnol

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe mimar
Indicatif	Présent	(yo) mimáis
		(tú) mimáis
		(vos) mimáis
		(él/ella/usted) mimáis
		(nosotros-as) mimáis
		(vosotros-as) mimáis
		(os) mimáis
		(ellos-as/ustedes) mimáis
	Imparfait	(yo) mimáis
		(tú) mimáis
		(vos) mimáis
		(él/ella/usted) mimáis
		(nosotros-as) mimáis
		(vosotros-as) mimáis
		(os) mimáis
		(ellos-as/ustedes) mimáis
	Passé simple	(yo) mimáis
		(tú) mimáis
		(vos) mimáis
		(él/ella/usted) mimáis
		(nosotros-as) mimáis
		(vosotros-as) mimáis
		(os) mimáis
		(ellos-as/ustedes) mimáis
	Futur simple	(yo) mimáis
		(tú) mimáis
		(vos) mimáis
		(él/ella/usted) mimáis
		(nosotros-as) mimáis
		(vosotros-as) mimáis
		(os) mimáis
		(ellos-as/ustedes) mimáis

mimáis \miˈmais\

1. Deuxième personne du pluriel du présent de l’indicatif de mimar.

Prononciation

• Madrid : \miˈmais\
• Séville : \miˈmaih\
• Mexico, Bogota : \miˈma(i)s\
• Santiago du Chili, Caracas : \miˈmaih\
• Montevideo, Buenos Aires : \miˈmais\