monadicus
Latin modifier
Étymologie modifier
- Du grec ancien μοναδικός, monadikos.
Adjectif modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | monadicus | monadică | monadicum | monadicī | monadicae | monadică |
Vocatif | monadice | monadică | monadicum | monadicī | monadicae | monadică |
Accusatif | monadicum | monadicăm | monadicum | monadicōs | monadicās | monadică |
Génitif | monadicī | monadicae | monadicī | monadicōrŭm | monadicārŭm | monadicōrŭm |
Datif | monadicō | monadicae | monadicō | monadicīs | monadicīs | monadicīs |
Ablatif | monadicō | monadicā | monadicō | monadicīs | monadicīs | monadicīs |
monadicus \Prononciation ?\
- Monadique.
monadicus numerus.
- L'unité.
Apparentés étymologiques modifier
Références modifier
- « monadicus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage