Finnois modifier

Étymologie modifier

De muna (« œuf ») et de solu (« cellule »).

Nom commun modifier

Déclinaison
Cas Singulier Pluriel
Nominatif munasolu munasolut
Génitif munasolun munasolujen
Partitif munasolua munasoluja
Accusatif munasolu[1]
munasolun[2]
munasolut
Inessif munasolussa munasoluissa
Élatif munasolusta munasoluista
Illatif munasoluun munasoluihin
Adessif munasolulla munasoluilla
Ablatif munasolulta munasoluilta
Allatif munasolulle munasoluille
Essif munasoluna munasoluina
Translatif munasoluksi munasoluiksi
Abessif munasolutta munasoluitta
Instructif munasoluin
Comitatif munasoluine-[3]
Notes [1] [2] [3]

[1]

  • Comme complément d’un infinitif dans une
    phrase positive dont le sujet est la troisième personne
    du singulier sans aucun pronom.
  • Comme complément d’un infinitif dans une
    phrase positive passive.
  • Dans toutes les phrases passives à n’importe
    quel mode.
  • Dans une phrase impérative positive dont le
    sujet est la deuxième personne du singulier, ou la
    première ou deuxième personne du pluriel.

[2]

  • Dans les phrases actives positives aux modes
    indicatif, conditionnel ou potentiel.
  • Dans une phrase impérative positive dont le
    sujet est la troisième personne du singulier ou du
    pluriel.

[3]

Avec suffixes
possessifs
Singulier Pluriel
1re personne munasoluni munasolumme
2e personne munasolusi munasolunne
3e personne munasolunsa

munasolu \ˈmu.nɑ.ˌso.lu\

  1. (Biologie) Ovule.

Vocabulaire apparenté par le sens modifier

Forme de nom commun modifier

munasolu /ˈmunɑˌsolu/

  1. Accusatif II singulier de munasolu.