orientier
Forme de verbe
modifierorientier \oʁiɛnˈtiːɐ̯\
- Deuxième personne du singulier de l’impératif présent de orientieren.
Prononciation
modifier- Berlin : écouter « orientier [ɔʁi̯ɛnˈtiːɐ̯] »
- Berlin : écouter « orientier [oʁiɛnˈtiːɐ̯] »
orientier \oʁiɛnˈtiːɐ̯\