pałamar
Étymologie
modifier- Via l’ukrainien паламар, palamar, du russe пономарь, ponomar, парамонарь, paramonar[1], lui-même du grec παραμονάριος, paramonarios (« permanent »), de παραμονή, paramonê (« permanence »).
Nom commun
modifierpałamar \Prononciation ?\ masculin animé
- (Désuet) (Religion) Sacristain.
Synonymes
modifierRéférences
modifier- ↑ « pałamar », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927