Voir aussi : penó, péno

Breton modifier

Forme de verbe modifier

Mutation Forme
Non muté beno
Adoucissante veno
Durcissante peno

peno \ˈpẽː.no\

  1. Forme mutée de beno par durcissement (b > p).

Espagnol modifier

Forme de verbe modifier

Voir la conjugaison du verbe penar
Indicatif Présent (yo) peno
(tú) peno
(vos) peno
(él/ella/usted) peno
(nosotros-as) peno
(vosotros-as) peno
(os) peno
(ellos-as/ustedes) peno
Imparfait (yo) peno
(tú) peno
(vos) peno
(él/ella/usted) peno
(nosotros-as) peno
(vosotros-as) peno
(os) peno
(ellos-as/ustedes) peno
Passé simple (yo) peno
(tú) peno
(vos) peno
(él/ella/usted) peno
(nosotros-as) peno
(vosotros-as) peno
(os) peno
(ellos-as/ustedes) peno
Futur simple (yo) peno
(tú) peno
(vos) peno
(él/ella/usted) peno
(nosotros-as) peno
(vosotros-as) peno
(os) peno
(ellos-as/ustedes) peno

peno \ˈpe.no\

  1. Première personne du singulier du présent de l’indicatif de penar.

Espéranto modifier

Étymologie modifier

Du latin poena (« peine »).

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif peno
\ˈpe.no\
penoj
\ˈpe.noj\
Accusatif penon
\ˈpe.non\
penojn
\ˈpe.nojn\

peno \ˈpe.no\

  1. Effort, peine.

Prononciation modifier

Ido modifier

Étymologie modifier

Du latin poena (« peine »).

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
peno
\Prononciation ?\
peni
\Prononciation ?\

peno \ˈpɛ.nɔ\

  1. Peine (effort, travail pénible).

Portugais modifier

Forme de verbe modifier

Voir la conjugaison du verbe penar
Indicatif Présent eu peno
Imparfait
Passé simple
Plus que parfait
Futur simple

peno \pˈe.nu\ (Lisbonne) \pˈe.nʊ\ (São Paulo)

  1. Première personne du singulier du présent de l’indicatif de penar.

Prononciation modifier

Références modifier