Breton modifier

Étymologie modifier

Du moyen breton pinuizigaez[1][2].
Dérivé de pinvidik, avec le suffixe -ezh.

Nom commun modifier

Mutation Singulier Pluriel
Non muté pinvidigezh pinvidigezhioù
Adoucissante binvidigezh binvidigezhioù
Spirante finvidigezh finvidigezhioù

pinvidigezh \pɪ̃n.vi.ˈdiː.ɡɛs\ féminin

  1. Richesse.
    • Ha neuze, e krogis d’ober va mad eus va finvidigezh [...]. — (Daniel Defoe, Abrobin, traduit par Yeun ar Gow, Al Liamm, 1964, page 151)
      Et alors, je commençai à profiter de ma richesse [...].
    • [...]
      Dezhañ pinvidigezh, enorioù
      Din-me paourentez ha dispriz
      Met ’drokfen ket evit teñzorioù
      Va Bro, va Yezh ha va Frankiz !
      — (Anjela Duval, Karantez-vro, in Oberenn glok, Mignoned Anjela & alii, 2000, page 207)
      [...]
      À lui richesse, honneurs
      À moi pauvreté et mépris
      Mais je n’échangerais (ne troquerais) pas pour des trésors
      Mon Pays, ma Langue et ma Liberté !

Références modifier

  1. Jehan LagadeucCatholicon, Tréguier, 1499
  2. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 580a