prouter
Français modifier
Étymologie modifier
Verbe modifier
prouter \pʁu.te\ intransitif 1er groupe (voir la conjugaison)
- (Langage enfantin) Péter.
Dérivés modifier
Variantes orthographiques modifier
Prononciation modifier
- (Région à préciser) : écouter « prouter [Prononciation ?] »
- France (Lyon) : écouter « prouter [Prononciation ?] »
- Bourg-en-Bresse (France) : écouter « prouter [Prononciation ?] »
- Somain (France) : écouter « prouter [Prononciation ?] »