Étymologie

modifier
Déverbal de reficio (« refaire »), dérivé de refectum, avec le suffixe -us, -us.

Nom commun

modifier
Cas Singulier Pluriel
Nominatif refectus refectūs
Vocatif refectus refectūs
Accusatif refectum refectūs
Génitif refectūs refectuum
Datif refectūi
ou refectū
refectibus
Ablatif refectū refectibus

refectus \Prononciation ?\ masculin

  1. Réfection, action de se restaurer par des aliments.

Synonymes

modifier

Forme de verbe

modifier
Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif refectus refectă refectum refectī refectae refectă
Vocatif refecte refectă refectum refectī refectae refectă
Accusatif refectum refectăm refectum refectōs refectās refectă
Génitif refectī refectae refectī refectōrŭm refectārŭm refectōrŭm
Datif refectō refectae refectō refectīs refectīs refectīs
Ablatif refectō refectā refectō refectīs refectīs refectīs

refectus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de reficio.

Références

modifier