rentañ
Breton modifier
Étymologie modifier
Verbe modifier
rentañ \ˈrɛn.tã\ transitif direct (voir la conjugaison), base verbale rent- (pronominal : en em rentañ)
- Rendre.
- Kasit he mantell dʼhe fercʼhenn en-dro, a lâr neuze ar paotr, ha goulennit ganti rentañ an arcʼhant deocʼh gant ur gwerzh-butun a-feson. — (Yann Gerven, Brestiz o vreskenn, Al Liamm, 1986, page 88)
- Rapportez le manteau à sa propriétaire, dit alors le garçon, et demandez-lui de vous rendre l’argent avec un bon pourboire.
- Kasit he mantell dʼhe fercʼhenn en-dro, a lâr neuze ar paotr, ha goulennit ganti rentañ an arcʼhant deocʼh gant ur gwerzh-butun a-feson. — (Yann Gerven, Brestiz o vreskenn, Al Liamm, 1986, page 88)
Variantes dialectales modifier
Dérivés modifier
- direntañ
- rentadurezh = rentidigezh
- rentañ-kont (« compte rendu »)
- rentañ kont (« rendre compte »)
- rentañ servij (« rendre service »)
Références modifier
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 622a