rideto
Espéranto modifier
Étymologie modifier
- Composé de la racine rid (« rire »), du suffixe -et- (« diminutif ») et de la finale -o (substantif).
Nom commun modifier
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | rideto \ri.'de.to\ |
ridetoj \ri.'de.toj\ |
| Accusatif | rideton \ri.'de.ton\ |
ridetojn \ri.'de.tojn\ |
rideto \ri.ˈde.to\ composition de racines de l’ekzercaro §38
- Sourire.
- Kun granda ĝojo mi rimarkas, ke Beata respondas al tiu ĉi propono per rideto, kiu estas eĉ pli varma kaj intima ol kutime. — (Ulrich Matthias, Fajron sentas mi interne)
- Avec une grande joie, je remarque que Beata répond à cette proposition par un sourire encore plus chaleureux et intime que d’habitude.
- (Ekzercaro §38) Sur lia vizaĝo mi vidis ĝojan rideton.
- Sur son visage, je voyais un sourire joyeux
- Kun granda ĝojo mi rimarkas, ke Beata respondas al tiu ĉi propono per rideto, kiu estas eĉ pli varma kaj intima ol kutime. — (Ulrich Matthias, Fajron sentas mi interne)
Prononciation modifier
- Toulouse (France) : écouter « rideto [Prononciation ?] » (bon niveau)
Voir aussi modifier
- rideto sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto)
Références modifier
Bibliographie modifier
- E. Grosjean-Maupin, Plena Vortaro de Esperanto, SAT, Parizo, 1934 (racine U.V-4OA)
- rideto sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
- rideto sur le site Reta-vortaro.de (RV)
- Composition "rid-et-o" (à racines U.V.) présente dans l’Ekzercaro de la Fundamento (Ekzercaro, R1 de l’Akademio de Esperanto).