ringen
Allemand modifier
Étymologie modifier
- Apparenté à Ring, « anneau, cercle ».
Verbe modifier
Mode ou temps |
Personne | Forme |
---|---|---|
Présent | 1re du sing. | ich ringe |
2e du sing. | du ringest | |
3e du sing. | er ringet | |
Prétérit | 1re du sing. | ich rang |
Subjonctif II | 1re du sing. | ich ränge |
Impératif | 2e du sing. | ringe! |
2e du plur. | ringet! | |
Participe passé | gerungen | |
Auxiliaire | haben | |
voir conjugaison allemande |
ringen \ˈʀɪŋən\
- (Sport) Lutter, pratiquer la lutte.
- Beim klassischen oder griechisch-römischen Ringen sind nur die Griffe vom Scheitel bis zum Gürtel erlaubt - En lutte classique ou gréco-romaine, seules les prises du crâne jusqu'à la ceinture sont permises
- Lutter, combattre, se battre.
- Ich habe lange mit mir gerungen, ehe ich den Entschluss fasste. - Je me suis longtemps battu avec moi-même avant de prendre cette décision
- Der Arzt ringt um das Leben des Patienten. - Le médecin lutte pour la vie du patient
- Chercher, reprendre.
- Nach Fassung, nach Worten, nach Atem, nach Luft ringen. Essayer de se ressaisir, chercher ses mots, reprendre son souffle
Dérivés modifier
Prononciation modifier
Références modifier
Néerlandais modifier
Forme de nom commun modifier
ringen \Prononciation ?\
- Pluriel de ring.
Taux de reconnaissance modifier
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 99,6 % des Flamands,
- 100,0 % des Néerlandais.
Prononciation modifier
- (Région à préciser) : écouter « ringen [Prononciation ?] »
Références modifier
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]