Voir aussi : saoürus

Breton modifier

Étymologie modifier

(1499) Du moyen breton saourus[1], saoürus[2].
Dérivé de saour, avec le suffixe -us.
À comparer avec les adjectifs sawrus en gallois, saworys en cornique (sens identique).

Adjectif modifier

Nature Forme
Positif saourus
Comparatif saourusocʼh
Superlatif saourusañ
Exclamatif saourusat

saourus \ˈsɔwrys\

  1. Savoureux.
    • Ur meuz saourus eo an delioù iliav evit ar givri. — (Goulven Jacq, Pinvidigezh ar paour, Al Liamm, 1977, page 123)
      Les feuilles de lierre sont un mets savoureux pour les chèvres.

Références modifier

  1. Jehan LagadeucCatholicon, Tréguier, 1499
  2. Guillaume Quiquer de Roscoff, Nomenclator communium rerum propria nomina gallico idiomate indicans, G. Allienne, 1633, Morlaix, 64a

Moyen breton modifier

Étymologie modifier

(1499)[1] Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
À comparer avec les adjectifs sawrus en gallois, saworys en cornique (sens identique).

Adjectif modifier

saourus *\Prononciation ?\

  1. Savoureux.

Variantes modifier

Dérivés dans d’autres langues modifier

Références modifier

  1. Jehan LagadeucCatholicon, Tréguier, 1499