Italien modifier

Étymologie modifier

Du latin scriba.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
scriba
\ˈskri.ba\
scribi
\ˈskri.bi\

scriba \ˈskri.ba\ masculin

  1. Scribe, copiste, homme employé à faire des écritures.

Anagrammes modifier

Modifier la liste d’anagrammes

Voir aussi modifier

Latin modifier

Étymologie modifier

Déverbal de scribo (« écrire »).

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif scribă scribae
Vocatif scribă scribae
Accusatif scribăm scribās
Génitif scribae scribārŭm
Datif scribae scribīs
Ablatif scribā scribīs

scriba \Prononciation ?\ masculin

  1. Scribe, copiste, greffier, secrétaire.
  2. (Au pluriel) Scribes, docteurs de la Loi, chez les Juifs.

Dérivés dans d’autres langues modifier

Références modifier

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Du latin scriba.

Nom commun modifier

scriba

  1. Secrétaire.

Synonymes modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 27,9 % des Flamands,
  • 41,9 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]