simus
Français modifier
Forme de nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
simu | simus |
\si.my\ |
simus \si.my\ féminin
- Pluriel de simu.
Anagrammes modifier
Latin modifier
Étymologie modifier
- Du grec ancien σιμός, simós.
Adjectif modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | simus | simă | simum | simī | simae | simă |
Vocatif | sime | simă | simum | simī | simae | simă |
Accusatif | simum | simăm | simum | simōs | simās | simă |
Génitif | simī | simae | simī | simōrŭm | simārŭm | simōrŭm |
Datif | simō | simae | simō | simīs | simīs | simīs |
Ablatif | simō | simā | simō | simīs | simīs | simīs |
simus \Prononciation ?\
- Camus, camard [1], plat, au nez aplati [2].
- avibus, serpentibus, piscibus, foramina tantum ad olfactus sine naribus, et hinc cognomina Simorum. — (Pline. 11, 37, 59, § 158)
- (Au sujet du dauphin) lingua est iis contra naturam aquatilium mobilis, brevis atque lata, haut differens suillae. pro voce gemitus humano similis, dorsum repandum, rostrum simum. qua de causa nomen simonis omnes miro modo agnoscunt maluntque ita appellari. — (Pline, Naturalis Historia, IX, 7, 23)
- puer simā nare. — (Mart. 6, 39, 8)
Synonymes modifier
Dérivés modifier
- sima (« doucine, gueule droite (architecture) »)
- simia, simius (« singe »)
- simo (« aplatir le nez »)
- simulus (« un peu camus »)
Forme de verbe modifier
sīmus
- Première personne du pluriel du subjonctif présent de sum.
Références modifier
- [1] « simus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- [2] « simus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage