Polonais modifier

Étymologie modifier

Du vieux slave skripěti[1] qui donne aussi le russe скрипеть, skripétʹ, le tchèque skřípět, skřípat, qui correspond à skrzypać (« jouer du violon »).

Verbe modifier

skrzypieć \skʂɨ.pjɛt͡ɕ\ imperfectif (perfectif : skrzypnąć) (voir la conjugaison)

  1. Crisser, grincer.
    • A samochód toczył się niezgrabnie, chrzęścił i skrzypiał, dzwonił i kaszlał. — (Jerzy Broszkiewicz, Wielka, większa i największa, 1960)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Dérivés modifier

Prononciation modifier

Références modifier

  1. « skrzyp », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927