Voir aussi : Sona, Soňa, sona, soña, sõna

Espagnol modifier

Forme de verbe modifier

Voir la conjugaison du verbe sonar
Impératif Présent (tú) soná
(vos) soná
(usted) soná
(nosotros-as) soná
(vosotros-as) soná
(os) soná
(ustedes) soná

soná \soˈna\

  1. Deuxième personne du singulier (vos) de l’impératif de sonar.

Prononciation modifier

Kotava modifier

Étymologie modifier

Dérivé de sona (« couronne »).

Verbe modifier

Personne Présent Passé Futur
1re du sing. soná sonayá sonatá
2e du sing. sonal sonayal sonatal
3e du sing. sonar sonayar sonatar
1re du plur. sonat sonayat sonatat
2e du plur. sonac sonayac sonatac
3e du plur. sonad sonayad sonatad
4e du plur. sonav sonayav sonatav
voir Conjugaison en kotava

soná \sɔˈna\ ou \soˈna\ transitif

  1. Couronner.

Dérivés modifier

Prononciation modifier

  • France : écouter « soná [soˈna] »

Références modifier

  • « soná », dans Kotapedia