soutil
Ancien français modifier
Étymologie modifier
- Du latin subtilis.
Adjectif modifier
Nombre | Cas | Masculin | Féminin | Neutre |
---|---|---|---|---|
Singulier | Sujet | soutis | soutile | soutil |
Régime | soutil | |||
Pluriel | Sujet | soutil | soutiles | |
Régime | soutis |
soutil \Prononciation ?\ masculin
- Subtil.
- Fin, délicat, etc.
- Li espreviers qui iert soutis — (L’âtre périlleux, anonyme, manuscrit 1433 français de la BnF. Fol. 22r.)
- Li espreviers qui iert soutis — (L’âtre périlleux, anonyme, manuscrit 1433 français de la BnF. Fol. 22r.)
Variantes modifier
Dérivés dans d’autres langues modifier
- Français : subtil
Références modifier
- Frédéric Godefroy, Dictionnaire de l’ancienne langue française et de tous ses dialectes du IXe au XVe siècle, édition de F. Vieweg, Paris, 1881–1902 → consulter cet ouvrage
Breton modifier
Étymologie modifier
Adjectif modifier
Nature | Forme |
---|---|
Positif | soutil |
Comparatif | soutilocʼh |
Superlatif | soutilañ |
Exclamatif | soutilat |
soutil \ˈsu.tːil\
- Subtil.
- — [...]... Daoust ma ’z eus da ziwall er gouent zoken, rak an Diaoul a zo soutil, lies-stumm, diniver e widreoù !... — (Youenn Drezen, Sizhun ar breur Arturo, Éditions Al Liamm, 1971, page 18)
- — [...]... Bien qu’il faille même faire attention dans le couvent, car les ruses du Malin sont subtiles, multiformes et innombrables !...
- — [...]... Daoust ma ’z eus da ziwall er gouent zoken, rak an Diaoul a zo soutil, lies-stumm, diniver e widreoù !... — (Youenn Drezen, Sizhun ar breur Arturo, Éditions Al Liamm, 1971, page 18)
Dérivés modifier
Références modifier
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 682a