Breton modifier

Étymologie modifier

Du moyen breton speret[1][2].

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
spered speredoù

spered \ˈspeː.ret\ masculin

  1. Esprit.
    • Muiocʼh a zeskadurez a oa ouspenn, a-drugarez d'an Adganedigez, ha, da heul, dihunocʼh ha digoretocʼh e oa ar speredou. — (Meven Mordiern, Prederiadennou diwar-benn ar yezou hag ar brezoneg, in Gwalarn no 78, mai 1935, page 51)
      De plus, il y avait plus d’éducation grâce à la Renaissance, et par suite, les esprits étaient plus éveillés et plus ouverts.
    • Hag a-greiz-holl e steuzias pep tra eus e spered. Ne cʼhouzañve mui. — (Ronan Huon, Dibenn an deiz, in Al Liamm, no 65, novembre-décembre 1957, page 25)
      Et brusquement tout disparut de son esprit. Il ne souffrait plus.
    • Ezhomm 'zo bet ouzh embann skeudenn ur bugel bihan marvet war un draezhenn evit ma cheñchfe ar speredoù e-keñver degemer ar repuidi. — (GP, Reiñ dorn d’ar Repuidi in Ya !, no 536, 18 septembre 2015, page 3)
      Il a fallu la publication de la photo d’un petit enfant mort sur une plage pour que les esprits changent par rapport à l’accueil des réfugiés.

Dérivés modifier

Voir aussi modifier

  • spered sur l’encyclopédie Wikipédia (en breton)  

Références modifier

  1. Jehan LagadeucCatholicon, Tréguier, 1499
  2. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 684a