spurcus
Latin modifier
Étymologie modifier
Adjectif modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | spurcus | spurcă | spurcum | spurcī | spurcae | spurcă |
Vocatif | spurce | spurcă | spurcum | spurcī | spurcae | spurcă |
Accusatif | spurcum | spurcăm | spurcum | spurcōs | spurcās | spurcă |
Génitif | spurcī | spurcae | spurcī | spurcōrŭm | spurcārŭm | spurcōrŭm |
Datif | spurcō | spurcae | spurcō | spurcīs | spurcīs | spurcīs |
Ablatif | spurcō | spurcā | spurcō | spurcīs | spurcīs | spurcīs |
spurcus \ˈspuɾ.kus\ (comparatif : spurcior, superlatif : spurcissimus)
Dérivés modifier
- conspūrco (« salir, souiller »)
- inspūrco (« souiller »)
- spurcamen (« ordure »)
- spurcē (« salement »)
- spurcidicus (« ordurier »)
- spurcificus (« qui fait des choses malpropres, des saletés »)
- spurciloquium (« parole obscène »)
- spurcitia (« saleté, ordure, immondice »)
- spurcō (« salir, souiller »)
Vocabulaire apparenté par le sens modifier
Dérivés dans d’autres langues modifier
Références modifier
- « spurcus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- [1] « spurcus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage