Allemand modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe modifier

Mode ou
temps
Personne Forme
Présent 1re du sing. ich stalke
2e du sing. du stalkst
3e du sing. er stalkt
Prétérit 1re du sing. ich stalkte
Subjonctif II 1re du sing. ich stalkte
Impératif 2e du sing. stalke!
2e du plur. stalkt!
Participe passé gestalkt
Auxiliaire haben
voir conjugaison allemande

stalken \ˈstɔːkn̩\ (voir la conjugaison)

  1. Harceler, traquer.
    • Sie wurde von M. nicht nur gestalkt, sondern auch noch verprügelt, gewürgt, an die Wand geworfen. Im Krankenhaus, wo Mau aufgrund der schweren Verletzungen damals behandelt wurde, dokumentierten Ärzte blaue Flecken, Platzwunden, Blutergüsse. — (Simone Schmollack, « Nerventerror pur », dans taz, 11 juin 2016 [texte intégral])
      Elle n'a pas seulement été harcelée par M., mais aussi battue, étranglée et jetée contre le mur. A l'hôpital où Mau a été soignée à l’époque en raison de ses graves blessures, les médecins ont documenté des bleus, des plaies, des hématomes.

Prononciation modifier

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

De (ou origine commune avec) le verbe anglais stalk (son sens ancien ; aujourd’hui plutôt suivre/farfouiller sur internet pour glaner des infos sur des personnes ou institutions), verbe lui-même issu du verbe anglais ancien stalke.

Verbe modifier

stalken

  1. Harceler, traquer.

Traductions modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,1 % des Flamands,
  • 99,0 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]