stranguria
Étymologie
modifier- Du latin stranguria.
Nom commun
modifierSingulier | Pluriel |
---|---|
stranguria \stran.ˈgu.rja\ |
strangurie \stran.ˈgu.rje\ |
stranguria \stran.ˈɡu.rja\ féminin
- Strangurie.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Vocabulaire apparenté par le sens
modifierVoir aussi
modifier- stranguria sur l’encyclopédie Wikipédia (en italien)
Étymologie
modifier- Du grec ancien στραγγουρία, strangouría, apparenté à strangulo.
Nom commun
modifierCas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | stranguriă | stranguriae |
Vocatif | stranguriă | stranguriae |
Accusatif | stranguriăm | stranguriās |
Génitif | stranguriae | stranguriārŭm |
Datif | stranguriae | stranguriīs |
Ablatif | stranguriā | stranguriīs |
stranguria \Prononciation ?\ féminin
- Strangurie, rétention d’urine.
Arction aliqui potius arcturum vocant. similis est verbasco foliis, nisi quod hirsutiora sunt, caule longo, molli, semine cumini. nascitur in petrosis radice tenera, alba, dulci, quae decoquitur in vino ad dentium dolorem, ut ore ita contineatur. decoctum bibitur propter ischiada et stranguriam. ex vino ambustis inponitur et pernionibus; foventur eadem cum radice semine trito in vino.
— (Pline l'Ancien, Naturalis Historia)- L'arction (Arctium lappa, L.), nommé par quelques-uns arcturus, a les feuilles semblables à celles du bouillon blanc, si ce n'est qu'elles sont plus velues, la tige longue, molle, la graine du cumin. Il croît dans les terrains pierreux. La racine en est tendre, blanche et douce. On le fait bouillir dans du vin pour le mal de dents, et on garde cette décoction dans la bouche. On le prend en boisson pour la coxalgie et la strangurie. On l'applique, avec du vin sur les brûlures et les engelures, qu'on fomente aussi avec la racine et la graine pilée, dans du vin.
Synonymes
modifierRéférences
modifier- « stranguria », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage