Breton modifier

Forme de verbe modifier

Mutation Forme
Non muté tonen
Adoucissante donen
Mixte tonen

tonen \Prononciation ?\

  1. Première personne du singulier de l’imparfait de l’indicatif du verbe tonal/tonat.

Anagrammes modifier

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe modifier

Présent Prétérit
ik toon toonde
jij toont
hij, zij, het toont
wij tonen toonden
jullie tonen
zij tonen
u toont toonde
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben tonend getoond

tonen \to.nǝⁿ\

  1. Donner une impression.
  2. Se montrer.

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 100,0 % des Flamands,
  • 99,4 % des Néerlandais.


Prononciation modifier

  • (Région à préciser) : écouter « tonen [to.nǝⁿ] »

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]


Suédois modifier

Forme de nom commun modifier

tonen \Prononciation ?\

  1. Singulier défini de ton.