Étymologie

modifier
De toulat se (« errer ») avec le suffixe -avý.

Adjectif

modifier
nombre cas \ genre masculin féminin neutre
animé inanimé
singulier nominatif

toulavý toulavá toulavé
vocatif

toulavý toulavá toulavé
accusatif

toulavého toulavý toulavou toulavé
génitif

toulavého toulavé toulavého
locatif

toulavém toulavé toulavém
datif

toulavému toulavé toulavému
instrumental

toulavým toulavou toulavým
pluriel nominatif

toulaví toulavé toulavá
vocatif

toulaví toulavé toulavá
accusatif

toulavé toulavá
génitif

toulavých
locatif

toulavých
datif

toulavým
instrumental

toulavými

toulavý \ˈtou̯laviː\ (comparatif : toulavější, superlatif : nejtoulavější)

  1. Errant, vagabond.

Références

modifier