Italien modifier

Étymologie modifier

(Date à préciser) Du latin vanitas.

Nom commun modifier

Singulier et pluriel
vanitas

vanitas \ˈva.ni.tas\ féminin singulier et pluriel identiques

  1. (Peinture) Vanité, peinture de genre signifiant le temps, la mort, l’instabilité des choses, à l’aide de composition d’objets périssables, tels que bougie, crâne, sablier, végétaux.

Prononciation modifier

  Prononciation audio manquante. (Ajouter un fichier ou en enregistrer un avec Lingua Libre  )

Anagrammes modifier

Modifier la liste d’anagrammes

Voir aussi modifier

Références modifier

Bibliographie modifier

Latin modifier

Étymologie modifier

Dérivé de vanus, avec le suffixe -itas.

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif vanitas vanitatēs
Vocatif vanitas vanitatēs
Accusatif vanitatem vanitatēs
Génitif vanitatis vanitatum
Datif vanitatī vanitatibus
Ablatif vanitatĕ vanitatibus

vanitas \Prononciation ?\ féminin

  1. Vanité, viduité.
    • verba Ecclesiastes filii David regis Hierusalem
      vanitas vanitatum dixit Ecclesiastes vanitas vanitatum omnia vanitas.
      — (Ecclesiastes)
      Paroles de l’Ecclésiaste, fils de David, roi dans Jérusalem.
      Vanité des vanités ! dit l’Ecclésiaste, vanité des vanités, tout est vanité.
  2. Vanité, frivolité.
  3. Jactance, fanfaronnade.

Références modifier