Latin modifier

Étymologie modifier

Dérivé de versus (« tourné »), avec le suffixe -tus ; comparez avec le français versé au sens de « qui s'y connait, expérimenté ».

Adjectif modifier

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif versutus versută versutum versutī versutae versută
Vocatif versute versută versutum versutī versutae versută
Accusatif versutum versutăm versutum versutōs versutās versută
Génitif versutī versutae versutī versutōrŭm versutārŭm versutōrŭm
Datif versutō versutae versutō versutīs versutīs versutīs
Ablatif versutō versutā versutō versutīs versutīs versutīs

versutus \Prononciation ?\ (comparatif : versutior, superlatif : versutissimus)

  1. Adroit, habile, ingénieux.
    • in capiendo adversario versutus.
      habile à prendre l'adversaire au dépourvu.
  2. Rusé.
    • hoc est hominis versuti, obscuri, astuti, fallacis, malitiosi, callidi, veteratoris, vafri — (Cic. de Or. 3, 13, 57)

Synonymes modifier

Dérivés modifier

Références modifier