Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Composé du préfixe ver-, de trouw « fidélité » et du suffixe -en.

Nom commun modifier

vertrouwen \vǝɾ.tɾʌu.ʋǝ:\ neutre (Indénombrable)

  1. Confiance.
    • Het vertrouwen dat wij hem hadden geschonken.
      La confiance que nous lui avions accordée.
    • Vertrouwen hebben in de toekomst.
      Avoir confiance dans l’avenir.

Verbe modifier

Présent Prétérit
ik vertrouw vertrouwde
jij vertrouwt
hij, zij, het vertrouwt
wij vertrouwen vertrouwden
jullie vertrouwen
zij vertrouwen
u vertrouwt vertrouwde
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben vertrouwend vertrouwd

vertrouwen \vǝɾ.tɾʌu.ʋǝⁿ\ transitif

  1. Faire confiance, se fier (à).
    • Ik vertrouw hem voor geen cent.
      Je ne lui fais pas confiance pour un sou.

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 100,0 % des Flamands,
  • 99,6 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]